ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Τα
τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους εργασίας, αντιμετωπίζουν καθημερινά την εργασιακή βαρβαρότητα
μέσω του εκβιασμού, της εντατικοποίησης, της ανασφάλειας, του αυξημένου κινδύνου
ατυχήματος και την δραματική έμμεση και άμεση μείωση του εισοδήματος τους. Ολόκληρη
η κοινωνία οπισθοδρομεί προς ένα ζοφερό παρελθόν, οπού η ανθρώπινη ζωή ήταν ένα
φθηνό, αναλώσιμο μέσο παραγωγής.
Η
κρεατομηχανή της παγκοσμιοποίησης, χρησιμοποιεί τον άνθρωπο ως πρώτη ύλη
παραγωγής αριθμών. Είναι ψέμα ότι σήμερα δεν υπάρχει ευημερία. Υπάρχει, η
ευημερία των λίγων και «ισχυρών»…! Για χάρη τους, τα κράτη μεταλλάσσονται σε
μεσίτες του εθνικού πλούτου και οι πολίτες τους σε παρίες.
Ο κλάδος
παραγωγής τσιμέντων, ακολουθεί και αυτός πιστά (και με τους δικούς του ρυθμούς) τις
αλλαγές που προκύπτουν από τα αποτελέσματα
του οικονομικοκοινωνικού πειράματος που ακούει στο όνομα Ελλάδα.
Η αποδοχή των
αποτελεσμάτων αυτών από τον κλάδο και η εφαρμογή τους, οδηγεί τους εργαζόμενους
στην εργασιακή και κοινωνική αποδόμηση, τα αποτελέσματα της προσαρμογής του
κλάδου στα νέα μνημονιακά δεδομένα, τα συναντάμε σε όλο το φάσμα του, τα οποία,
είτε έχουν την μορφή των ομαδικών απολύσεων και του κλεισίματος σύγχρονων
μονάδων παραγωγής, όπως αυτή του εργοστασίου της Χαλκίδας, είτε έχουν την μορφή
των «οικιοθελών» αποχωρήσεων μέσω κάποιων επιφατικών «οικονομικών κινήτρων»,
υπό την αιγίδα πάντα της δαμόκλειας σπάθης..!