Οι ομαδικές απολύσεις κυρίως, αλλά και οι συλλογικές
διαπραγματεύσεις, πρόκειται να επανέλθουν στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης,
το αμέσως επόμενο διάστημα, όσο δηλαδή η κυβέρνηση και οι δανειστές θα
προχωρούν στα επόμενα «βήματα» της συμφωνίας.
Οι αλλαγές, ειδικά στο σκέλος των
ομαδικών απολύσεων, εκτιμάται από αρμόδιους παράγοντες του υπουργείου Εργασίας,
ότι μπορεί να είναι επώδυνες, αφού οι δανειστές θα εντείνουν τις πιέσεις τους
για να πετύχουν όσα απαιτούν από το 2010, αλλά δεν γίνονται.
Αντίθετα,
περιορισμένες είναι οι προσδοκίες για βελτιώσεις στις συλλογικές διαπραγματεύσεις,
αφού ο νόμος που έχει ετοιμάσει ήδη από τον περασμένο Απρίλιο η ελληνική
κυβέρνηση, «παγώνει» και δύσκολα θα αποτελέσει βάση περαιτέρω συζήτησης. Στο
σκέλος των ομαδικών απολύσεων, οι δανειστές και ειδικά το ΔΝΤ, απαιτούν να
αποχωρήσει το Κράτος από τον παρεμβατικό ρόλο που έχει διατηρήσει.
Έτσι, θέλουν
να ισχύσει το μοντέλο της διαπραγμάτευσης απευθείας ανάμεσα σε εργοδότες και σε
εργαζόμενους και σε περίπτωση μη συμφωνίας για περιορισμό του λειτουργικού
κόστους με άλλα μέσα (πχ περικοπές μισθών και επιδομάτων) να επιλέγεται η λύση
των ομαδικών απολύσεων. Έτσι, θα ολοκληρωθεί το μοντέλο της «ευέλικτης
εργασίας» που έχει ήδη εφαρμοστεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το κράτος θα διατηρήσει
έναν ρόλο περισσότερο ουδέτερο, που θα περιορίζεται στην τήρηση ευρύτερων εργασιακών
όρων, αλλά επί της ουσίας δεν θα έχει δικαίωμα παρέμβασης στις αποφάσεις των
δύο πλευρών.
