Ο Mr. MIG Βγενόπουλος σε ρόλο νομοθέτη

Απειλεί με εξώδικο τον Α. Λοβέρδο και του υποδεικνύει τι νόμο να ψηφίσει

Το εξώδικο που έστειλε ο Ανδρέας Βγενόπουλος στον Α. Λοβέρδο για την απόφασή του να διασώσει το «Ερρίκος Ντυνάν» είναι μια πρωτοφανής και θρασύτατη ενέργεια. Αυτό λένε οι 400 εργαζόμενοι του νοσοκομείου που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους. «Όταν παλεύουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια» λέει η σοφή παροιμία. Όμως όταν πρόκειται για 400 οικογένειες που κινδυνεύουν να μείνουν ανά πάσα στιγμή στο δρόμο, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, δεν χρειάζονται ούτε επικοινωνιακές φιοριτούρες ούτε θρασεία κύμβαλα αλαλάζοντα ούτε φυσικά οσφυοκαμψία στις άπληστες ορέξεις των πάσης φύσεως διαδρομιστών της σκοτεινής διαπλοκής, που δήθεν κόπτονται για την προστασία του «υγιούς» ανταγωνισμού. Χρειάζονται άμεσες πράξεις.

Αυτές ακριβώς που επιχειρεί να υλοποιήσει, εδώ και καιρό στην περίπτωση του
«Ερρίκος Ντυνάν» βαδίζοντας στη μέση οδό, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος. Πρωτοβουλίες που διαρκώς «σκαλώνουν» στα σκοτεινά συμφέροντα, στις οπίσθιες για τον τόπο πάντα πορείες, σε επίδοξους αλεξιπτωτιστές που μετά το χώρο του αθλητισμού θέλουν να… εξυγιάνουν και το χώρο της υγείας (φεύγοντας άραγε κι από εδώ νύχτα;).

Ένας υπουργός που εγκαλείται θρασύτατα όχι από τον πρωθυπουργό, αλλά από επιχειρηματικούς κύκλους που φτάνουν στο σημείο –οποία κατάπτωση για την κερδισμένη με αίμα κοινοβουλευτική μας δημοκρατία- να του υποδεικνύουν τις επόμενες κινήσεις του για να μην… ξεφύγει από αυτό που οι ίδιοι ονειρεύονται για να αβγατίσουν τα κέρδη τους. Και γιατί άραγε; Επειδή αγωνιά πραγματικά για την τύχη των εργαζομένων στο «Ερρίκος Ντυνάν», προσπαθώντας να προωθήσει μία τροπολογία που θα δίνει τη δυνατότητα στο νοσοκομείο και στη μαιευτική – γυναικολογική του κλινική να συνεχίσουν να λειτουργούν.

Όμως κάποιοι άλλοι φαντασιώνονται να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων ανθρώπους του μόχθου. Λες και είναι πιόνια αναλώσιμα στο επιχειρηματικό σκάκι κάποιων ομίλων. Με μία πρωτοφανή αλαζονεία -που είναι να απορεί κανείς από πού την αντλούν- οι δύο εταιρείες, που εκπροσωπούν τα μαιευτήρια «Μητέρα» και «Λητώ», απέστειλαν εξώδικη δήλωση – πρόσκληση στον υπουργό Υγείας. Χωρίς ουσιαστικά κανένα επιχείρημα. Και ως εδώ καλά, θα μπορούσε να πει κανένας. Καθείς μπορεί να προασπίζει τα επιχειρηματικά του συμφέροντα, όπως πιστεύει. Και να κοινοποιεί την άποψή του στον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος – όπως είπαμε- έχει βαλθεί κυρίως να προστατέψει το μισθό των εργαζομένων από τον οποίο συντηρούνται χίλιοι και πλέον άνθρωποι. Όμως οι δύο εταιρείες προχωρούν με θρασύτητα ένα βήμα παρακάτω.

Τροπολογία… συμφέροντος

Με έπαρση εφιστούν την «προσοχή» στον υπουργό Υγείας. Του «κουνούν» το δάκτυλο, απαξιώνοντας πλήρως τη θεσμική λειτουργία της πατρίδας. Τον καλούν να «συμμορφωθεί» στις απαιτήσεις τους, απαιτώντας ξεκάθαρα και ανερυθρίαστα να φέρει την τροπολογία που προωθεί στα δικά τους μέτρα και για εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Κόπτονται, λένε, για την «προστασία της νομιμότητας στον ευαίσθητο χώρο παροχής υπηρεσιών υγείας» και τον καλούν – διατάσσουν με τον τρόπο τους να «επαναδιατυπώσει» την τροπολογία κατά το δικό τους όφελος! Η θρασύτητα τους περισσεύει! Πόθεν αλήθεια προκύπτει; Είναι να αναρωτιέται κανείς τι κρύβεται από πίσω και ποιες σκοτεινές δυνάμεις, ποια παράκεντρα εξουσίας, ποιοι εξωθεσμικοί μηχανισμοί έχουν τη δύναμη να υποδεικνύουν σε ένα νόμιμα εκλεγμένο και διορισμένο υπουργό της κυβέρνησης τι θα πράξει. Σε έναν υπουργό που, αν μη τι άλλο, έχει αποδείξει στην περίπτωση του «Ντυνάν» πως βάζει σε προτεραιότητα τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Γιατί, αν μη τι άλλο, έχει συνειδητοποιήσει πως πίσω από τις επιχειρήσεις υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν οικογένειες που κινούνται με βάση ένα μηνιαίο εισόδημα. Αυτό το εισόδημα που κάποια ανάλγητα κέντρα θέλουν να κόψουν.

«Υπεύθυνος για την τραγωδία μας», λένε οι εργαζόμενοι

Οι εργαζόμενοι έχουν καταλάβει το μπιλιάρδο που παίζεται στις πλάτες τους. Και σε επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους άλλους αρχηγούς των κομμάτων υποδεικνύουν ως υπεύθυνο της τραγωδίας που ζουν, ως κορυφαίο του χορού, τον τραπεζίτη Ανδρέα Βγενόπουλο. Ο γνωστός επιχειρηματίας, σε ρόλο Μήδειας που φαίνεται να μη διστάζει να αποκεφαλίσει κάθε εργαζόμενο του «Ντυνάν», ονειρεύεται να μπει λουκέτο στο νοσοκομείο και τη γυναικολογική κλινική του μόνο και μόνο για να «βγουν τα δικά του νούμερα». Γιατί γι’ αυτόν στην οθόνη του υπολογιστή η ανθρώπινη ζωή, το ψωμί και η ηρεμία 400 οικογενειών μπορεί να διαγραφούν όπως και τα μηδενικά πάνω σε μία επιταγή. Ένας άνθρωπος που η ευαισθησία του για την τραγωδία στο υποκατάστημα της Μαρφίν στη Σταδίου φαίνεται να περιορίστηκε σε μία επίσκεψη μετά το τέλος του δράματος. Και φυσικά ο κόσμος, με το αλάνθαστο κριτήριό του, τον γιουχάισε, γιατί έχει μάθει καλά πια τους «όψιμους» ευαίσθητους κατ’ επάγγελμα. «Αυτός ο διώκτης μας», γράφουν οι εργαζόμενοι, «μας προειδοποιεί δημοσιογραφικά πως μέσα σε 30 μέρες θα μας πετάξει όλους στο δρόμο». Και οι ίδιοι εντυπωσιάζονται με το θράσος του να υποδεικνύει στον υπουργό Υγείας τι πρέπει να κάνει. Τέτοιες ενέργειες, υποστηρίζουν, λοιδορούν με το χειρότερο τρόπο το Κοινοβούλιο και την εκλεγμένη κυβέρνηση. «Ποιος κρύβεται πίσω από τον τραπεζίτη που τον εξοπλίζει με δύναμη, όχι μόνο να κάνει αγωγές κατά αρχηγών κομμάτων, αλλά περιφρονητικά και επιτιμητικά να μυκτηρίζει τον υπουργό;» αναρωτιούνται. Είναι άλλωστε ποτέ δυνατόν σε μία καθ’ όλα συντεταγμένη πολιτεία ο όποιος επιχειρηματίας να δίνει εντολές στον υπουργό, καθυβρίζοντας το αξίωμά του; Οι εργαζόμενοι του «Ντυνάν» και της σύμπραξής του με το ΓΑΙΑ ζητούν να μη γίνουν αυτοί τα θύματα της σύγκρουσης στο χώρο της υγείας. Και ζητούν ένα και μόνο πράγμα: να συνεχίσει να λειτουργεί με οποιοδήποτε νομικό καθεστώς από τη σύμπραξη η μαιευτική – γυναικολογική κλινική του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν». «Είναι ολοφάνερη στην περίπτωσή μας η σύγκρουση της αλήθειας και του ψεύδους, του πλούτου και του νόμου, της παραεξουσίας και της εξουσίας και αυτών που πάνω από το Κοινοβούλιο οργιάζουν στην εκμετάλλευση της εξουσίας για να γίνονται περισσότερο πλούσιοι πατώντας πάνω στα πτώματά μας», καταλήγουν. Ελπίζουμε οι φωνές – εντολές από τη Βαντούζ να μην καλύψουν τις οιμωγές των 400 οικογενειών που παίρνουν ένα μισθό. Με «κραυγές και ψίθυρους» από τους σκοτεινούς δαιδάλους του Λιχτεστάιν δεν σκεπάζονται οι θρήνοι των πεινασμένων και αν ακόμα από τους θρήνους δεν συγκινείται ο (ά)γιος Νικόλαος.

Πηγή: "ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ & 13"