Δεν δέχονται τη μετενέργεια της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης οι θεσμοί...

Κατάργηση της διάταξης που ψηφίστηκε πρόσφατα και η οποία επεκτείνει σε 6 μήνες (αντί για τρεις) τη μετενέργεια της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης και άλλων κλαδικών συμβάσεων αξιώνουν οι δανειστές ως προαπαιτούμενο της συμφωνίας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να βρεθούν στον... αέρα χιλιάδες εργαζόμενοι.

Παρά την εμφανή απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, οι δανειστές επιμένουν για περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, θεωρώντας μονομερή ενέργεια τη ρύθμιση που άνοιξε ομπρέλα προστασίας, παρατείνοντας επί της ουσίας την ισχύ της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.

Με την αξίωση των θεσμών για αναίρεση της διάταξης και επιστροφή στην 3μηνη μετενέργεια, χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα απειλούνται -αν δεν υπάρξει άλλη μέριμνα- με έμμεσες μειώσεις στις αποδοχές τους από την απώλεια του επιδόματος γάμου, ενώ κινδυνεύουν να βρεθούν στον αέρα μια σειρά από άλλα ζητήματα όπως είναι οι άδειες σπουδών, μητρότητας, μειωμένων ωραρίων κ.λπ.

Την ίδια στιγμή, όπως εκτιμούν συνδικαλιστικά στελέχη, η εκπνοή της ισχύος της ΕΓΣΣΕ θα οδηγούσε σε νέο κύμα ατομικών συμβάσεων, που δεν αποκλείεται να καταργούν μια σειρά από θεσμικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ, τον περασμένο Μάρτιο η κυβέρνηση είχε παρατείνει με νομοθετική ρύθμιση για ένα τρίμηνο την ισχύ της ΕΓΣΣΕ, ενώ στα τέλη Ιουνίου έφερε διάταξη που έδωσε 6μηνη διάρκεια στη μετενέργεια της Εθνικής και άλλων κλαδικών συμβάσεων (παρατείνοντας έτσι την ισχύ τους έως τα τέλη Σεπτεμβρίου), όπως ήταν δηλαδή προμνημονιακά.

Οι απαιτήσεις των δανειστών έρχονται σε μια στιγμή κατά την οποία η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας έχει μετρήσιμα αποτελέσματα. Σύμφωνα με τη μελέτη του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, οι κλαδικές συμβάσεις μειώθηκαν από 65 το 2010 σε 14 το 2014, ενώ οι επιχειρησιακές αυξήθηκαν θεαματικά από 227 το 2010 σε 976 το 2012.

Οι νέες επιχειρησιακές συμβάσεις προέβλεπαν στην πλειονότητά τους μείωση αποδοχών 10-40%. Η διαδικασία της διαβούλευσης, πάντως, για όλα τα δύσκολα θέματα -συλλογικές διαπραγματεύσεις, ομαδικές απολύσεις, συνδικαλιστικός νόμος- φαίνεται πως παραπέμπεται για το φθινόπωρο, με τους δανειστές να ζητούν τη συμμετοχή του ΟΟΣΑ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Τράπεζας της Ελλάδας και του ΙΟΒΕ, ενώ η ελληνική πλευρά θέλει να εμπλακούν το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO) και η ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων.