Της Σοφίας Χριστοφορίδου Αυτή την κοινωνία των δύο τρίτων -αλλά από την... ανάποδη- περιγράφει στη «ΜτΚ» ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (ΕΚΘ), κ. Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), το ποσοστό της ανεργίας στη Θεσσαλονίκη είναι πλέον στο 31,4%, σε αυτό το ποσοστό, ωστόσο, δεν συνυπολογίζονται οι υποαπασχολούμενοι και οι «κατ’ επίφαση» εργαζόμενοι.Σύμφωνα με τον πρόεδρο του εργατικού κέντρου της πόλης, η πραγματική ανεργία ξεπερνά το 35% -μεταξύ αυτών, στο 15% των περιπτώσεων άνεργα είναι και τα δύο μέλη του νοικοκυριού. Αν συνυπολογίσουμε και ορισμένες κατηγορίες εργαζόμενων, όπως οι νέοι δικηγόροι (που δεν κάνουν ούτε μία παράσταση στα δικαστήρια όλο τον χρόνο) ή οι νέοι μηχανικοί (που δουλεύουν μόνο για να έχουν ασφάλιση), το ποσοστό της πραγματικής ανεργίας ξεπερνά το 40%, εκτιμά ο κ. Τσαραμπουλίδης.
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΕΙΔΗΣΗ…»
«Ασχολείστε ακόμη με το θέμα;..» σχολίασε δηκτικά, μιλώντας στη «ΜτΚ», ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου νομού της Βόρειας Ελλάδας, θέλοντας να καταδείξει ότι η (αρνητική) κατάσταση έχει παγιωθεί σε τέτοιον βαθμό, που το υψηλό ποσοστό της ανεργίας δεν αποτελεί πια είδηση…
Πίσω, όμως, από τα ποσοστά και τους αριθμούς βρίσκονται άνθρωποι, που προσπαθούν να επιβιώσουν, να αντέξουν -οι ίδιοι και οι οικογένειές τους-, να τα βγάλουν πέρα και να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους.
Η «ΜτΚ» παρουσιάζει σήμερα, μέσα από μια εκτενή χαρτογράφηση, την κατάσταση που επικρατεί σε μερικές από τις εναπομείνασες μεγάλες επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης, όπου οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε καθεστώς ανασφάλειας, αγωνιώντας για το μέλλον τους -η ΑΓΝΟ των 370 εργαζόμενων που σταμάτησαν να πληρώνονται από τον Δεκέμβριο, οι 160 εργαζόμενοι στο πολυκατάστημα «Φωκάς», οι 500 εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ «Αρβανιτίδη» κοκ.
Δυστυχώς, η ίδια (και συχνά χειρότερη...) κατάσταση επικρατεί και σε εκατοντάδες άλλες, μικρότερες επιχειρήσεις, όπου οι εργαζόμενοι δεν έχουν καν τα μέσα να αντιδράσουν -και όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα.
ΕΛΒΟ: Σε αναμμένα κάρβουνα κάθονται οι εργαζόμενοι
Σε αναμμένα κάρβουνα κάθονται οι εργαζόμενοι της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ): δεν είναι τόσο οι δύο μήνες, που είναι «πίσω» στη μισθοδοσία, όσο η ανησυχία για το μέλλον της εταιρείας. Το αρνητικό σενάριο έχει απομακρυνθεί προσώρας, το τοπίο ωστόσο δεν έχει ξεκαθαρίσει ως προς την αναδιάρθρωση και το ενδεχόμενο συγχώνευσης με την «Ελληνικα Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) και την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ).
«Εμείς έχουμε περάσει από αναδιάρθρωση: από 1.200 εργαζόμενους το 2004 μείναμε 364 το 2013. Οι μισθοί μειώθηκαν κατά 40%, οι λειτουργικές δαπάνες κατά 50%, ο δανεισμός κατά 60%…», εξηγεί, μιλώντας στη «ΜτΚ», ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων, κ. Θεόδωρος Αλλιόγκας. «Εμείς έχουμε βραχυπρόθεσμες ζημίες 25 εκατ. ευρώ, έχουμε όμως και παραγγελίες που ‘τρέχουν’, ενώ κάνουμε ‘άνοιγμα’ και σε νέες αγορές, όπως το Ιράκ. Αν ενωθούμε με τις άλλες δύο βιομηχανίες, που έχουν ζημίες 1,1 και 1,2 δισ. ευρώ, αντίστοιχα, και πολλαπλάσιο προσωπικό, γυρίζουμε πίσω στην κατάσταση προ της αναδιάρθρωσης».
Αύριο, οι εργαζόμενοι θα έχουν επαφές στο υπουργείο Οικονομικών (το Δημόσιο κατέχει το 85% της εταιρείας), σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσουν τι τους επιφυλάσσει το μέλλον...
Κλάδος μετάλλου: Ένας στους δύο εργαζόμενους έμεινε χωρίς δουλειά
«Στον κλάδο του μετάλλου, ένας στους δύο συναδέλφους δεν εργάζεται», εξηγεί, μιλώντας στη «ΜτΚ», ο πρόεδρος του συνδικάτου, κ. Τάσος Αραμπατζής, φέρνοντας ως παράδειγμα τη Doral, όπου κάποτε απασχολούνταν 300 άτομα σε όλη την Ελλάδα (εκ των οποίων 100 στη Θεσσαλονίκη) και σήμερα έχουν μείνει 50 εργαζόμενοι, οι οποίοι είναι 9 μήνες απλήρωτοι. Δουλεύουν εκ περιτροπής (μία ημέρα την εβδομάδα), οι μισοί εξ αυτών βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, ενώ από αύριο όλοι τους κατεβαίνουν σε απεργιακή κινητοποίηση.
Στη Βιοκαδο έχουν απομείνει 35 άτομα και, σύμφωνα με τον κ. Αραμπατζή, έχουν λαμβάνειν δεδουλευμένα άλλος πέντε, άλλος επτά και άλλος εννέα μηνών: «Ορισμένοι δεν έχουν καν τα χρήματα για να έρθουν στο εργατικό κέντρο και να πάρουν τις μηνιαίες κάρτες μετακίνησης του ΟΑΣΘ…» λέει χαρακτηριστικά.
Στη Sedia σταμάτησαν την παραγωγή και από τα 80 άτομα που κάποτε δούλευαν στην επιχείρηση έχουν απομείνει περί τα 15.
Η Kunststoff, που απασχολούσε 70 άτομα, είναι εδώ και έναν χρόνο κλειστή και το εργατικό κέντρο αγνοεί αν αποπληρώθηκαν τα οφειλόμενα 11 μηνών, που είχαν λαμβάνειν οι εργαζόμενοι πριν το λουκέτο...
ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ
Στον μακρύ κατάλογο των εταιρειών που έκλεισαν και άφησαν πίσω τους ανέργους περιλαμβάνονται οι επιχειρήσεις SATO και Neoset, ενώ σε δυσχερή θέση βρίσκονται και οι εργαζόμενοι στη Σιδενόρ, την Τρικατ κ.α.
Γαλακτοβιομηχανίες: Επί ξυρού ακμής οι εργαζόμενοι στην ΑΓΝΟ και τη ΜΕΒΓΑΛ
Οι 370 εργαζόμενοι στη βορειοελλαδική γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ έχουν να πληρωθούν από τον περασμένο Δεκέμβριο. Τα οφειλόμενα ξεπερνούν το 1,5 εκατ. ευρώ, ενώ η γαλακτοβιομηχανία σταμάτησε να παράγει γάλα εδώ και σχεδόν έξι μήνες.
Η εταιρεία επιχείρησε ήδη μία φορά να μπει στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα (χωρίς επιτυχία), ενώ αναμένεται εκ νέου η απόφαση του εφετείου επί της συγκεκριμένης αίτησης. Στο μεταξύ, οι εργαζόμενοι, μετά από αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις, υπέγραψαν τον Μάιο μια συμφωνία «καλής θέλησης» με τη διοίκηση, στηρίζοντας το αίτημά της για προστασία από τους πιστωτές, με την προσδοκία ότι μια τέτοια εξέλιξη θα άνοιγε τον δρόμο για την είσοδο επενδυτή που είχε δραστηριοποιηθεί και κατά το παρελθόν στον κλάδο και φέρεται να έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη γαλακτοβιομηχανία.
Σαν να μην έφτανε η πολύ δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται, οι εργαζόμενοι εμφανίζονται πλέον διχασμένοι και μεταξύ τους: συγκεκριμένα, στις αρχές Ιουνίου η διοίκηση πρότεινε την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης, που προβλέπει μειώσεις 20%, πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου για 40 άτομα (με μειωμένη αποζημίωση), χορήγηση εν λευκώ στον νέο ιδιοκτήτη του δικαιώματος διενέργειας απολύσεων σε ποσοστό 15% του συνόλου των εργαζομένων, απολύσεις διευθυντικών στελεχών και προϊσταμένων, καθώς και 2 έτη εργασιακής ειρήνης, ως μέρος ενός προγράμματος εξυγίανσης, που θα έφερνε πιο κοντά τη συμφωνία με τον υποψήφιο επενδυτή.
Υπό την πίεση των έξι και πλέον μηνών χωρίς μισθό και υπό το καθεστώς ανασφάλειας για το μέλλον, 170 εργαζόμενοι υπέγραψαν την επιχειρησιακή σύμβαση: «Αυτό που θέλουμε είναι να λειτουργήσει η επιχείρηση. Η κίνησή μας να υπογράψουμε ατομικές συμβάσεις αυτόν τον σκοπό έχει…» αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους, καταγγέλλοντας το προεδρείο του σωματείου τους για «συνδικαλιστικά παιχνιδάκια».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του σωματείου, κ. Γ. Κουσαξίδης, τους χαρακτηρίζει «τσιράκια» και εμφανίζεται απαισιόδοξος ως προς την έλευση στρατηγικού επενδυτή.
Στο μεταξύ, εργαζόμενοι από την Αθήνα, που είχαν δικαστικές διαφορές με την εταιρεία ήδη από το 2007, πέτυχαν να δεσμεύσουν ακίνητο της ΑΓΝΟ στο Καλοχώρι, ενώ κτηνοτρόφοι που προμήθευαν γάλα έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη για οφειλές 2,7 εκατ. ευρώ (η υπόθεση θα εκδικαστεί την 1η Αυγούστου). Μέχρι τότε, το σήμα της ΑΓΝΟ δεν μπορεί να μεταβιβαστεί προς τρίτους, λόγω των ασφαλιστικών μέτρων που πέτυχαν οι αγελαδοτρόφοι.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΒΓΑΛ
Στη ΜΕΒΓΑΛ, οι περισσότεροι εργαζόμενοι πληρώθηκαν μέχρι και τον Μάρτιο του 2013. Η εταιρεία έλαβε χρηματοδότηση από τις τράπεζες, ύψους 4,3 εκατ. ευρώ (ως μέρος δανείου 10 εκατ. ευρώ που έχει αιτηθεί) και με αυτά πληρώθηκαν οι αγελαδοτρόφοι.
«Προτιμήσαμε αυτήν τη λύση, από το να πληρωθούμε εμείς, ώστε να υπάρχει πρώτη ύλη και το εργοστάσιο να συνεχίσει να δουλεύει» εξηγεί ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της ΜΕΒΓΑΛ, κ. Στράτος Δελλιονάτης. Προς το παρόν, οι 1.100 εργαζόμενοι έχουν λάβει διαβεβαιώσεις ότι, μόλις αποδεσμευτούν οι λογαριασμοί τής γαλακτοβιομηχανίας (που δεσμεύτηκαν στο πλαίσιο ελέγχου του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος-ΣΔΟΕ) και καταβληθεί το υπόλοιπο της τραπεζικής χρηματοδότησης, θα ομαλοποιηθούν οι πληρωμές.
Για τον μήνα Ιούλιο περιμένουν να πληρωθούν έναν μισθό και το επίδομα αδείας: «Όσοι έχουν μεγάλη ανάγκη, έχουν πληρωθεί ήδη και για τον Ιούλιο. Οι υπόλοιποι ‘βάζουμε πλάτη’. Για εμάς, σημαντικό είναι να βγάζει καπνό η τσιμινιέρα, να έχουμε μέλλον…», προσθέτει ο κ. Δελλιονάτης.
Στέπα θυμίζουν άλλοτε κραταιές βιομηχανικές περιοχές
Με αφρικανική έρημο μοιάζει το τοπίο της αγοράς εργασίας στη Βόρεια Ελλάδα, σύμφωνα με όσα αναφέρουν, μιλώντας στη «ΜτΚ», οι πρόεδροι των κατά τόπους εργατικών κέντρων.
Στην κραταιά, άλλοτε, Βιομηχανική Περιοχή (ΒΙΠΕ) του Κιλκίς η κατάσταση είναι τραγική: μπορεί τα εργοστάσια να δουλεύουν, αλλά «σε σύνολο τετρακοσίων, λιγότερα από δέκα συνεχίζουν να πληρώνουν» σύμφωνα με τον πρόεδρο του οικείου εργατικού κέντρου, κ. Γιώργο Ιωαννίδη. «Το 60% των εργοστασίων έχει καθιερώσει σύστημα εκ περιτροπής εργασίας, με 1-2 ημέρες εργασίας την εβδομάδα ή 2-4 ώρες εργασίας την ημέρα. Αυτοί οι εργαζόμενοι δεν θεωρούνται άνεργοι και, όντες απλήρωτοι ή με 100 ευρώ ‘έναντι’ στο δεκαπενθήμερο, πληρώνουν και βενζίνη για να πάνε στο εργοστάσιο».
Σύμφωνα με τον κ. Ιωαννίδη, αν η «επίσημη» ανεργία είναι στο 35%, η πραγματική ξεπερνά κατά πολύ το 50%. Εκτός από τους νέους, ωστόσο, που μεταναστεύουν, στο Κιλκίς μεταναστεύουν και οι συνταξιούχοι: «Με τη σύνταξή τους δεν μπορούν να ζήσουν εδώ. Έτσι, λοιπόν, περνούν απέναντι, στα Σκόπια (όπου ένας καλός μισθός είναι στα 160 ευρώ) και μία φορά τον μήνα έρχονται πίσω, για να εισπράξουν τη σύνταξή τους», υποστηρίζει ο πρόεδρος του τοπικού εργατικού κέντρου, προσθέτοντας ότι το φαινόμενο έχει πάψει προ πολλού να θεωρείται μεμονωμένο...
> «Κάποτε, 17.000 άτομα χτυπούσαν κάρτα σε εργοστάσια στη Βιομηχανική Περιοχή της Κομοτηνής. Σήμερα, ο αριθμός των εργαζομένων μετά βίας ξεπερνά τα 200 άτομα…», αναφέρει, μιλώντας στη «ΜτΚ», ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κομοτηνής, κ. Παντελής Μαγαλιός. Όπως επισημαίνει, από τα δέκα εργοστάσια που απέμειναν στη ΒΙΠΕ μόνο τα πέντε λειτουργούν κανονικά. Και μπορεί ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) να καταγράφει την ανεργία στο 27%, αλλά, κατά τον κ. Μαγαλιό, το πραγματικό ποσοστό κυμαίνεται μεταξύ 40% και 45%.
> «Η ανεργία έχει φτάσει στο 35%», εκτιμά από την πλευρά του ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Έβρου, κ. Απόστολος Γκιγκούδης. «Περιοχές του βόρειου Έβρου αδειάζουν, ο κόσμος μεταναστεύει στη Γερμανία, στη Σουηδία, στην Ολλανδία και στην Ολλανδία. Πριν από μία δεκαετία, σε κάθε ένα από τα 17 χωριά της περιοχής του Τριγώνου λειτουργούσε κι ένα δημοτικό σχολείο. Φέτος, απ’ όλα αυτά τα χωριά απέμεινε ένα σχολείο…».
> Η Νάουσα έχει «στοιχειώσει» εδώ και χρόνια, μαζί με τα Κλωστοϋφαντουργεία Λαναρά, που έπαψαν να λειτουργούν. Από τους 4.500 κλωστοϋφαντουργούς του παρελθόντος απέμειναν μόνον 180 που εργάζονται (στο μοναδικό εργοστάσιο της περιοχής, της «Βαρβαρέσος»). Κι εκεί όμως, όπως υποστηρίζει, μιλώντας στη «ΜτΚ», ο πρόεδρος του οικείου εργατικού κέντρου, κ. Σάκης Τσίτσης, απασχολούνται «νοικιασμένοι» εργαζόμενοι, με μισθούς μεταξύ 511-586 ευρώ.
Περί τα 1.000 άτομα απασχολούνταν κάθε χρόνο σε εποχικές εργασίες (σε συσκευαστήρια φρούτων ή σε ξυλουργεία που κατασκευάζουν τελάρα). Όμως, ο παγετός και το χαλάζι κατέστρεψαν τη φετινή παραγωγή και, μαζί της, τις ελπίδες για μερικά μεροκάματα: «Οι μακροχρόνια άνεργοι αντιμετωπίζουν και ακόμη ένα πρόβλημα: χάνουν το δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης σε γιατρό και εκπτώσεων στα φάρμακά τους», σημειώνει ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου της περιοχής.
> Στον νομό Δράμας, η κατάσταση είναι... δράμα: η μόνη μεγάλη επιχείρηση που απασχολεί πάνω από 100 άτομα είναι η Νεογάλ -η πρώτη επιχείρηση στην Ελλάδα που επιχείρησε την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης, στη συνέχεια την απέσυρε και πριν από έξι μήνες επέβαλε μειώσεις 15%.
Κατά τα λοιπά, η ανεργία στον νομό ξεπερνά το 50%, σύμφωνα με εκτίμηση του προέδρου του οικείου εργατικού κέντρου, κ. Γ. Σαυρίδη. Επιπλέον, η ελάχιστη απόσταση από τη Βουλγαρία δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα: οι καταναλωτές ψωνίζουν από εκεί, για να κάνουν οικονομία, οι όποιες επιχειρήσεις εδρεύουν στη Δράμα βρίσκουν φθηνούς εργάτες (καθώς οι Βούλγαροι περνούν αυθημερόν τα σύνορα για ένα μεροκάματο), ενώ, ακόμη κι αν υπήρχε επενδυτικό ενδιαφέρον, ουδείς έχει κίνητρο να δημιουργήσει επιχείρηση στη Δράμα, όταν η Βουλγαρία απέχει μισή ώρα και παρέχει χαμηλή φορολογία, κόστος ενέργειας και μισθούς.
Φλώρινα: Έως και 80% η ανεργία στους νέους
Στον νομό Φλώρινας η ανεργία είναι στο 35%, στους νέους ωστόσο αγγίζει το 80%, όπως υποστηρίζει, μιλώντας στη «ΜτΚ», ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου της περιοχής, κ. Γιάννης Δημητρίου. «Εκτός από τη ΔΕΗ και τα λιγνιτωρυχεία δεν υπάρχει άλλος εργοδότης και οι νέοι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στη Γερμανία», σημειώνει.
Σούπερ μάρκετ «Αρβανιτίδης»: Τι υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων
Τον Μάρτιο πληρώθηκαν για τελευταία φορά οι εργαζόμενοι στην αλυσίδα σούπερ μάρκετ «Αρβανιτίδης», που απασχολεί 1.700 άτομα σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα (εκ των οποίων 500 στη Θεσσαλονίκη).
«Σαν να μην έφτανε αυτό, η επιχείρηση άρχισε να πληρώνει ορισμένους υπαλλήλους με διατακτικές», όπως καταγγέλλει, μιλώντας στη «ΜτΚ», η πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων, κυρία Σοφία Καλαντίδου: ορισμένοι υπάλληλοι στην Κοζάνη, αλλά και στη Θεσσαλονίκη έχουν λάβει τον μισό μισθό του Απριλίου, ενώ τον υπόλοιπο τον «πληρώθηκαν» σε κουπόνια αγορών από το σούπερ μάρκετ, είτε για να τα χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι είτε για να τα «εξαργυρώσουν», δίνοντάς τα σε τρίτους. Μάλιστα, η υπόθεση καταγγέλθηκε στην Επιθεώρηση Εργασίας, που κάλεσε την επιχείρηση σε απολογία, ζητώντας της στοιχεία για τον αριθμό των εργαζόμενων και για τα ποσά, στα οποία αντιστοιχούσαν οι διατακτικές.
Λιανεμπόριο: Μικροί και μεγάλοι μετρούν το ένα μετά το άλλο τα λουκέτα...
Στον κλάδο του εμπορίου, η αγορά μετρά το ένα λουκέτο μετά το άλλο -και όχι μόνο σε συνοικιακά μαγαζιά, αλλά και σε καταστήματα του κέντρου.
Σε καθεστώς επισφάλειας βρίσκονται εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι στο πολυκατάστημα «Φωκάς», τόσο πριν από την ένταξη στο άρθρο 99 όσο και μετά τον Μάιο, αφότου δηλαδή το δικαστήριο αποφάσισε την προστασία της εταιρείας από τους πιστωτές. Από τον Νοέμβριο, οι 78 από τους 160 εργαζόμενους βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας «για να εισπράττουν τουλάχιστον τα 360 ευρώ του επιδόματος από τον ΟΑΕΔ…», όπως αναφέρει, μιλώντας στη «ΜτΚ», η πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων, κυρία Σοφία Καλαντίδου. «Όμως, κι αυτό σε λίγο θα κοπεί, αφού συμπληρώνεται ο χρόνος που το δικαιούνται».
Όσοι συνεχίζουν να εργάζονται έχουν ήδη πληρωθεί το 20% του μηνός Φεβρουαρίου. Το δικαστήριο έχει εξαιρέσει τους εργαζόμενους από το καθεστώς προστασίας της εταιρείας από τους πιστωτές της (άρθρο 99) και ήδη οι πρώτοι 100 εργαζόμενοι, των οποίων την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων έκανε δεκτή το δικαστήριο, κάνουν παρεμβάσεις σε τρίτους με δικαστικούς επιμελητές, για να εισπράξουν τα οφειλόμενα.
Μπορεί το μέγεθος άλλων καταστημάτων να είναι μικρότερο, το μέγεθος ωστόσο του προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι δεν είναι… Τα παραδείγματα που αναφέρει μιλώντας στη «ΜτΚ» η κυρία Καλαντίδου είναι απλώς ενδεικτικά:
> Στα Sam 0-13: από τους 60 εργαζόμενους απέμειναν 30, οι οποίοι είδαν τον μισθό τους να μειώνεται κατά 20%.
> Στον «Καρούζο»: όσοι εργαζόμενοι απέμειναν είναι απλήρωτοι 5-7 μήνες και ορισμένοι έχουν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας.
> Όσο για τα Sprider Stores: πριν από την ένταξη της επιχείρησης στο άρθρο 99 υπήρχαν μεγάλες καθυστερήσεις στη μισθοδοσία. Το προσωπικό μειώθηκε με απολύσεις και παραιτήσεις, οι μισθοί μειώθηκαν κατά σχεδόν 40%, αλλά η κατάσταση παραμένει δύσκολη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου