Επιτακτική η ανάγκη να παραμείνουν τα ιστορικά βαρέλια της Αχάϊα Κλάους στο «αυτοκρατορικό κελάρι» και στο φυσικό τους χώρο – Να παρέμβει άμεσα η Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Δυτικής Ελλάδας του Υπουργείου Πολιτισμού

Του Δημήτρη Καραγεωργόπουλου -

Συνδικαλιστή

Με αφορμή την είδηση περί μετακόμισης της οινοποιητικής δραστηριότητας και μεταφοράς των ιστορικών βαρελιών του «αυτοκρατορικού κελαριού» της Αχάϊα Κλάους σε άλλο χώρο, δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω την άποψή μου ως ενεργός πολίτης ετούτης εδώ της πόλης.

Καταρχήν θα περίμενε κανείς ότι όλοι εκείνοι που τραπεζώνονταν, τραπέζωναν, δεξιώνονταν, δεξίωναν ή ότι άλλο τέλος πάντων, θα αντιδρούσαν κι αν μη τι άλλο, θα επιχειρούσαν να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Εδώ και μερικές ημέρες, που «έσκασε» το μαντάτο, ουδείς από την πολιτική, αυτοδιοικητική και επιχειρηματική «αφρόκρεμα» της πόλης, διαμαρτυρήθηκε ή έστω εξέφρασε θέση επί του θέματος. Κι όμως όλοι αυτοί που συνιστούν την «αφρόκρεμα» της πόλης, ήταν οι τακτικότεροι «χρήστες» των εγκαταστάσεων (με ή χωρίς «χορηγία»).

Η Αχάϊα Κλάους κυρίες και κύριοι της τοπικής «αφρόκρεμας» δεν είναι άλλη μια επιχείρηση στο μεγάλο κατάλογο που βάζει λουκέτο και κλείνει. Η Αχάϊα Κλάους, μαζί με τον Άγιο Ανδρέα και το Αρχαίο Ωδείο, αποτελούν τη «βιτρίνα» της πόλης. Είναι η ζωντανή ιστορία της πόλης. Τα πρώτα και βασικότερα αξιοθέατα, που έχουμε να επιδείξουμε ως πόλη. Θα περίμενε λοιπόν κανείς μια

μεγαλύτερη ευαισθησία στο θέμα.Και καλά η «αφρόκρεμα» της πόλης, αφού γεύθηκε, εκστασιάστηκε, ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε, μέθυσε και διασκέδασε όλα τα προηγούμενα χρόνια στην  Αχάϊα Κλάους, τώρα την λησμόνησε, την αγνόησε και αδιαφόρησε. Πολλοί δε μπορεί να είπαν και να εξακολουθούν να λένε «ε και τι έγινε αν φύγουν τα παλιοβάρελα από το κελάρι και πάνε παραπέρα;». Εκείνη η  Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Δυτικής Ελλάδας του Υπουργείου Πολιτισμού, που αν έχεις ένα νεοκλασικό κτίσμα και θέλεις να μετακομίσεις ένα κλιματιστικό σου «βγάζει το λάδι» κυριολεκτικά, πως επιτρέπει την απομάκρυνση του «αυτοκρατορικού κελαριού» από το φυσικό τους χώρο;

Και κάτι άλλο και σημαντικότερο. Οι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ τι θα απογίνουν. Όλοι αυτοί οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι που, κάτω από δύσκολες συνθήκες και πολλές φορές ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ, σας σέρβιραν και σας περιποιούνταν, τι θα απογίνουν κύριοι; Δεν πρέπει να ενδιαφερθείτε τι θα απογίνουν όλοι αυτοί;

Ο Δήμος Πατρέων και η Περιφέρεια τι λένε για όλα τα παραπάνω;

Μήπως κύριε Δήμαρχε και κύριε Περιφερειάρχα βρίσκεστε έξω από το «κάδρο» της συγκεκριμένης εξέλιξης;

Μήπως θα έπρεπε ήδη να έχετε παρέμβει θεσμικά, ώστε να αποτρέψετε μια τέτοια εξέλιξη;

Ή για εσάς η Αχάϊα Κλάους αποτελεί απλά μια «ωραία ανάμνηση»;

Και επειδή όπως κάθε τι ωραίο έχει και μια ιστορία, σας την υπενθυμίζω λοιπόν, μήπως και αναβαθμίσετε το θέμα της Αχάϊα Κλάους από το επίπεδο της «ανάμνησης», στο επίπεδο του προβλήματος και τελικά πάρετε θέση!

Θα σας θυμίσω λοιπόν ότι το 1859 ο Γουσταύος Κλάους, αντιπρόσωπος της εταιρείας Φελς και Σια, αγόρασε την έκταση 60 στρεμμάτων στα 500 μέτρα υψόμετρο, στην περιοχή του Ριγανόκαμπου από τον κτηματία Γεώργιο Κωστάκη. Εκεί έχτισε την θερινή κατοικία του, στην οποία φρόντισε να φυτέψει αμπέλια. Το 1861 ιδρύει την οινοποιητική εταιρεία Αχάϊα Κλάους. Στην αρχή διαχειριζόταν το κτήμα του με την εταιρεία "Γιάκομπ Κλίπφελ". Τα πρώτα χρόνια της Αχάϊα Κλάους ήταν πραγματικά δύσκολα αφού επιθέσεις των συμμοριών της περιοχής ήταν καθημερινό φαινόμενο. Παρόλα αυτά κατάφερε να επιβιώσει και να εδραιωθεί στην περιοχή χάρη στους δεσμούς του με την κεντρική εξουσία.

Το 1872 οι ιδιοκτήτες της Φελς και Σια, ο Θεόδωρος Χάρμπουργκερ και ο Γουσταύος Κλάους αποφάσισαν να ιδρύσουν την εταιρεία "Αχάϊα Ανώνυμη Εταιρεία Οινοποιΐας". Από το 1873 έως το 1881 την διεύθυνση της εταιρείας ανέλαβε ο Αιμίλιος Βερλ. Από το 1883, οπότε και ανέλαβε την διεύθυνση της εταιρείας ο Γουσταύος Κλάους, έως το 1908 η εταιρεία επικεντρώθηκε στην παραγωγή ευγενών κρασιών όπως η "Μαυροδάφνη" καθώς και σε μικρότερο βαθμό, στην παραγωγή "Δεμέστιχας".

Μετά τον θάνατο του Κλάους η εταιρεία πέρασε στα χέρια του Γκούντερντ αλλα με το ξέσπασμα του Α' Παγκόσμιου Πολέμου αναγκάστηκε να πουλήσει την εταιρεία και να καταφύγει στο εξωτερικό. Μέχρι το 1920, οπότε και η εταιρεία πέρασε στα χέρια του Βλάσση Αντωνόπουλου, η Αχάϊα Κλάους είχε μειώσει αισθητά την παραγωγή της. Από το 1920, με ένα μικρό διάλειμμα την περίοδο της Κατοχής, η εταιρεία αναπτύχθηκε ραγδαία. Το αποκορύφωμα έφτασε το 1955 όταν την επιχείρηση ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, ο οποίος εφοδίασε με νέα μηχανήματα το εργοστάσιο ενώ φρόντισε και για την πρόσληψη ειδικών επιστημόνων. Το 1983 η εταιρεία έθεσε σε λειτουργία το νέο εμφιαλωτήριο. Το 1997 την θέση του προέδρου και του διευθύνοντα συμβούλου ανέλαβε ο Νίκος Καραπάνος.

Η Αχάϊα Κλάους με το πέρασμα των χρόνων έχει τιμηθεί με 15 μεγάλα βραβεία, 51 χρυσά μετάλλια, 38 αργυρά και 32 διπλώματα.

Το εργοστάσιο έχει πολλούς αποθηκευτικούς χώρους, στους οποίους χωράνε έως 7500 τόνοι. Οι κυριότεροι από αυτούς είναι: η αποθήκη με τις παλιές Μαυροδάφνες, η αποθήκη επιτραπέζιων οίνων, οι υπόγειες δεξαμενές καθώς και η αποθήκη Δανιηλίδας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το "αυτοκρατορικό κελάρι", του οποίου όλα τα βαρέλια είναι αναμνηστικά επισκέψεων Ελλήνων και ξένων Βασιλέων. Στο συγκεκριμένο χώρο φυλάσσεται και το παλαιότερο κρασί της Ελλάδας, η παλιά μαυροδάφνη του 1873. Το πιο αξιοπερίεργο μέρος των εγκαταστάσεων είναι το μπαρ του. Τα τραπέζια και οι καρέκλες εχουν σχήμα βαρελιού ενώ τα πολύφωτα είναι φτιαγμένα από πράσινες μπουκάλες και οι κουρτίνες από φελούς. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι στο εργοστάσιο λειτουργεί μονάδα βιολογικού καθαρισμού.

Όλα αυτά τα χρόνια η Αχάϊα Κλάους έχει γνωρίσει μεγάλες δόξες. Μερικές σημαντικές προσωπικότητες που επισκέφτηκαν το εργοστάσιο: ο Όττο φον Μπίσμαρκ, ο Φραντς Λιστ, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, η Μελίνα Μερκούρη, η αυτοκράτειρα Σίσσυ της Αυστρίας, ο στρατηγός Μοντγκόμερι, ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Παύλος Κουντουριώτης, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Ομάρ Σαρίφ καθώς και οι Βασιλείς Γουσταύος Αδόλφος της Σουηδίας, Γεώργιος Α΄, Κωνσταντίνος Α΄, Γεώργιος Β΄ και οι βασίλισσες Αλεξάνδρα της Μεγάλης Βρετανίας, Λουίζα της Σουηδίας και οι βασίλισσες Όλγα και Σοφία της Ελλάδας καθώς και η πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη.

Η Μαυροδάφνη είναι το διασημότερο κρασί που παράγει η Αχάϊα Κλάους. Σύμφωνα με την παράδοση ο Κλάους ονόμασε έτσι αυτή την ποικιλία του κρασιού προς τιμήν της αρραβωνιαστικιάς του Δάφνης, μιας μελαχροινής όμορφης Ελληνίδας με μαύρα μάτια, η οποία πέθανε σε νεαρή ηλικία. Το κρασί παράγεται από μια ποικιλία κόκκινων σταφυλιών και στο τέλος της ωρίμανσής τους αποκτάνε ιδιαίτερα αρώματα όπως κεράσι, βανίλια αλλά και αποξηραμένων φρούτων (κυρίως σταφίδας αλλά και σοκολάτας) και αποτελούν ιδανικούς επιδόρπιους οίνους. Η μαυροδάφνη είναι ιδιαίτερα γλυκό κρασί και κατά συνέπεια μπορεί εύκολα να προκαλέσει μέθη. Καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού της Πάτρας.