«Ανεμομαζέματα….. Λυματοσκορπίσματα»

Του Δ. Καραγεωργόπουλου

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη Διοίκηση του Δήμου Πατρέων, ο Δήμαρχος Ιωάννης Δημαράς αναφερόταν (εμμέσως-αμέσως) σε εξαιρετικά επιβλαβείς αποφάσεις και συμπεριφορές που κληροδότησε η προηγούμενη διοίκηση Α. Φούρα. Μάλιστα πολλά στελέχη της δημοτικής του παράταξης δεν δίσταζαν να ομιλούν περί κακοδιαχείρισης, περί «καμένης γης» και ακούγονταν εις βάρος της προηγούμενης δημοτικής αρχής τα πλείστα όσα. Και μπορώ να πω ότι εν πολλοίς δικαίως ακούγονταν όσα ακούγονταν, διότι επρόκειτο περί μετρίας διοικήσεως για τα μέσα που διέθετε ο Δήμος και τα οικονομικά δεδομένα εκείνης της εποχής.

Δυστυχώς νομίζω ότι ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα κακοδιαχείρισης - κακοδιοίκησης αποτελεί το θέμα της μεταφοράς της λυματολάσπης. Και όλα αυτά όχι επί «Φούρειας» αλλά επί «Δημάρειας» Διοικήσεως του Δήμου.

Τους τελευταίους μήνες η μεταφορά της λυματολάσπης σε πιστοποιημένο χώρο υποδοχής, στη Χρυσούπολη Καβάλας, έχει ανατεθεί επί το πλείστον σε ιδιώτη εργολάβο, ενώ η μεταφορά με ίδια μέσα έχει μειοψηφικό ποσοστό. Πιθανολογώ ότι προηγήθηκε μειοδοτικός διαγωνισμός (;;;) και κλήθηκε η εταιρεία με τη χαμηλότερη προσφορά, προκειμένου να αναλάβει το έργο της μεταφοράς!

Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί από τη στιγμή που μπορεί ο Δήμος με δικά του μέσα να μεταφέρει τη λυματολάσπη, καλείται ο Πατρινός και η Πατρινή να καταβάλλει σε ιδιωτική εταιρεία ένα σημαντικό κόστος μεταφοράς της λυματολάσπης; Και μπορεί ο Δήμαρχος Ιωάννης Δημαράς να πει ότι τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες επιλογής αναδόχου για το έργο, αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι το κόστος μεταφοράς της λυματολάσπης σε πιστοποιημένο χώρο υποδοχής είναι δυσβάσταχτο.

Και τα λέω όλα αυτά, καθώς για το συγκεκριμένο θέμα ασχολήθηκα προσωπικά, μετά από συζητήσεις που είχα με υπαλλήλους της ΔΕΥΑΠ, οι οποίοι αγανακτισμένοι και φανερά εξοργισμένοι μου εξήγησαν τη συγκεκριμένη περίπτωση. 

Φώτο από το οδοιπορικό μας στις αρχές Ιουλίου

Αναζητώντας λοιπόν στοιχεία για τη συγκεκριμένη υπόθεση και με αφορμή ταξίδι μου στη Βόρεια Ελλάδα, παρακολούθησα στις αρχές Ιουλίου (4-5 Ιουλίου) το οδοιπορικό μιας μεταφοράς της λυματολάσπης, με οδηγούς του Δήμου Πατρέων, από την Πάτρα στην Χρυσούπολη Καβάλας.

Βεβαίως ο οδηγός και ο συνοδηγός αρχικά δεν μας αντελήφθησαν, αλλά εν συνεχεία όταν ο ένας εκ των δύο μας είδε δεν φάνηκε να έχει και πολλές αντιρρήσεις για την παρουσία μας. Άλλωστε σε αυτή την πόλη είμαστε γνωστοί και κανείς δεν αρνείται ν’ απαντήσει σε ορισμένες διευκρινιστικές ερωτήσεις που αφορούν το καλό της πόλης.

Η μεταφορά λοιπόν έγινε με επικαθήμενη νταλίκα μεικτού φορτίου 40.000 κιλών και μεταφορικής ικανότητας 25-26.000 κιλών. Για τη διαδρομή μετ’ επιστροφής δαπανήθηκαν σε καύσιμα 795€ περίπου, για διόδια 54€, για τη γέφυρα 68€, για το ενοίκιο της νταλίκας υπολογίζουμε περίπου 100€, έξοδα οδηγού 50€, ενώ το συνολικό φορτίο που μεταφέρθηκε ήταν 25.900 κιλά. Το συνολικό ποσό που δαπανήθηκε για την μεταφορά με ίδια μέσα ήταν περίπου τα 1.067€.

Για να δούμε όμως τι πληρώνουμε στον ιδιώτη.

Ο ιδιώτης, σύμφωνα με πληροφορίες που έχουμε αντλήσει από εργαζόμενους, κοστίζει για κάθε μεταφορά περίπου 1700€, ενώ μεταφέρει 17.000 κιλά και όχι 26.000 που μεταφέρονται με ίδια μέσα. Αν υπολογίσει κανείς ότι κατά μέσο όρο ο ιδιώτης εκτελεί 2-3 δρομολόγια την ημέρα, τότε η επιπλέον επιβάρυνση του Δήμου ανέρχεται καθημερινά στο ποσό των 1.908€ (636Χ3), δηλαδή 57.240€ το μήνα.

Πρόκειται πράγματι περί ενός ακόμα περιστατικού σπατάλης που τρέχει με «τρελά γκάζια»;

Κι επαναλαμβάνω κλείνοντας: Θαρρώ ότι στο Δήμαρχο και στην παράταξή του, όταν κατηγορούσαν την προηγούμενη δημοτική αρχή διέφευγαν και εξακολουθούν ακόμα να διαφεύγουν δύο Πυθαγόρειες ρήσεις. Η ρήση «Μη εν πολλοίς ολίγα λέγε, αλλ’ εν ολίγοις πολλά» και η ρήση «Χρη σιγάν ή κρείσονα σιγής λέγειν».