Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ, ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ SPAMS ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΛΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ ....ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ

Του Δ. Καραγεωργόπουλου

Παρατηρώ, όπως όλοι άλλωστε, ότι κατά την προεκλογική περίοδο, διάφορα πολιτικά γραφεία (βουλευτών, πολιτευτών, κομμάτων) αποστέλλουν μαζικά προεκλογικά sms και emails. Αυτά τα προεκλογικά μηνύματα πολλές φορές αποστέλλονται χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου (του πολίτη δηλαδή), ο οποίος δηλώνει ενοχλημένος και απορημένος για το γεγονός ότι στο αρχείο του υποψηφίου βρέθηκε και το δικό του τηλέφωνο ή email.

Εξίσου ενοχλητικό όμως είναι και το συμβατικό ταχυδρομείο από υποψήφιους, το οποίο σε περιπτώσεις που αποστέλλεται σε κατοίκους πολυκατοικιών ή και συνοικούντων ψηφοφόρων ενδέχεται να προκαλέσει αποκάλυψη πολιτικών πεποιθήσεών τους, είτε αυτές είναι ακριβείς, είτε είναι ανακριβείς (σύγχυση).

Η πρακτική αυτή των πολιτικών γραφείων συνιστά πολιτικό spam, καθώς τα στοιχεία αυτά, δηλαδή του αριθμού του τηλεφώνου, του email ή της διεύθυνσης κατοικίας του, χρησιμοποιούνται για προεκλογική χρήση χωρίς τη συγκατάθεση του δέκτη τέτοιων μηνυμάτων.

Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων με την οδηγία 1/2010, αποφάσισε ότι χρήση στοιχείων, χωρίς τη συγκατάθεση, επιτρέπεται μόνο για το συμβατικό ταχυδρομείο, εάν το πρόσωπο δεν έχει καταχωρηθεί στο σχετικό μητρώο μη επιθυμούντων, ενώ για τις on-line εφαρμογές χωρίς συγκατάθεση χρήση στοιχείων επιτρέπεται μόνο εάν αυτά έχουν αντληθεί από προηγούμενη παρόμοια επικοινωνία του χρήστη με τον πολιτικό ή το κόμμα.

Στις περισσότερες όμως των περιπτώσεων, η άντληση τέτοιων στοιχείων γίνεται με τρόπο αθέμιτο και χωρίς να τελεί υπό την συγκατάθεση του δέκτη των μηνυμάτων.

Μάλιστα, στο παρελθόν, κάποιοι πλούτισαν από την "ανταλλαγή" των προσωπικών δεδομένων πολιτών, αξιοποιώντας θέσεις σε δημόσιες υπηρεσίες, όπου οι πολίτες συναλλάσσονταν μαζί τους, χορηγώντας τα προσωπικά τους στοιχεία, τα οποία εν συνεχεία πωλούσαν σε πολιτικά γραφεία έναντι αδρής αμοιβής.

Χαρακτηριστικότερη όλων είναι η «ιστορία» που συζητείται στα πολιτικά "πηγαδάκια" και συνοδεύει Πατρινό υπάλληλο Δημοσίου Οργανισμού, που μέσα σ’ ένα βράδυ βρέθηκε με πολυτελές αυτοκίνητο (γνωστής γερμανικής εταιρείας), αφού προηγουμένως είχε πωλήσει σε πολιτευτή (και μετέπειτα βουλευτή),  κατάλογο με τα προσωπικά στοιχεία χιλιάδων συναλλασσόμενων της υπηρεσίας στην οποία υπηρετούσε.

Για να δούμε όμως ποια είναι τα δικαιώματά σας έναντι τέτοιων πρακτικών.

Δικαιώματα:

α) Καθένας έχει δικαίωμα να γνωρίζει ποιος επεξεργάζεται τα προσωπικά δεδομένα που τον αφορούν, την προέλευσήτους, την τυχόν κοινοποίησή τους σε τρίτους. Αυτό το δικαίωμα ασκείται με γραπτή αίτηση του ατόμου προς τον αποστολέα του μηνύματος. Εάν σε 15 ημέρες ο αποστολέας δεν απαντήσει, τότε το άτομο έχει δικαίωμα προσφυγής στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (άρθρο 12 Ν.2472/1997), η οποία μπορεί να επιβάλλει κυρώσεις (προειδοποίηση, πρόστιμο, ανάκληση άδειας επεξεργασίας δεδομένων).

β) Καθένας έχει δικαίωμα να ζητήσει να παύσει η χρήση των στοιχείων του, με γραπτή αίτηση προς τον αποστολέα. Εάν ο αποστολέας δεν απαντήσει εντός 15 ημερών ή η απάντησή του δεν είναι ικανοποιητική, το άτομο μπορεί να προσφύγει στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (άρθρο 14 Ν.2472/1997), η οποία μπορεί να επιβάλλει τα νόμιμα.

γ)Ανεξάρτητα από τις δύο παραπάνω δυνατότητες, εάν η αποστολή των μηνυμάτων έχει προκαλέσει ηθική βλάβη στο άτομο (διατάραξη της ηρεμίας του, διάδοση στοιχείων σε συνοικούντες κλπ) μπορεί κατευθείαν να αξιώσει χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Ο νόμος προβλέπει ως minimum αποζημίωση 10.000 ευρώ για την περίπτωση των on-line μηνυμάτων και 6.000 ευρώ για την περίπτωση του συμβατικού ταχυδρομείου. Η αξίωση μπορεί να προβληθεί με αποστολή εξωδίκου ή και με αγωγή αποζημίωσης στα πολιτικά δικαστήρια του τόπου κατοικίας του αποστολέα.

Πηγές: Στοιχεία για την κείμενη νομοθεσία συγκεντρώθηκαν από την ιστοσελίδα της Αρχής Πορστασίας Προσωπικών Δεδομένων και από blog e-lawyer. Τα υπόλοιπα φρόντισε να μας τα δώσει η "πιάτσα"....