Τα Ελληνικά Σκάνδαλα Θα Αποκαλύπτονται Μόνο Στα Αγγλικά...

Από το georgakopoulos.org

Το Reuters έβγαλε σήμερα ένα μεγάλο (από πολλές απόψεις) άρθρο το οποίο αποκαλύπτει επαγγελματικές δραστηριότητες του διευθυντή της Τράπεζας Πειραιώς Μιχάλη Σάλλα και της οικογένειάς του. Πρόκειται για έρευνα στην οποία συμμετείχαν τέσσερις δημοσιογράφοι και η οποία μελετά την ύπαρξη εταιριών που ανήκουν σε μέλη της οικογένειας του Σάλλα και στελέχη της Πειραιώς, οι οποίες έπαιρναν δάνεια από... την τράπεζα και επένδυαν τα χρήματα σε ακίνητα, κάποια από τα οποία νοίκιαζαν ή πωλούσαν στην ίδια την τράπεζα. Γράφει το άρθρο:

Sallas and his wife and his two children have also run a series of private investment companies that public records show have sealed millions of euros in real estate business with Piraeus, deals that were not disclosed to shareholders.

In wealthy locations in Athens and its suburbs and on at least one Greek island, these companies bought properties with loans from Piraeus and then rented at least seven of the buildings back to the bank, which used them as branches. Piraeus also bought properties from the companies and financed other buyers to buy properties from them.

Among the most unusual deals were transactions involving companies linked to Staikou, Sallas’ children Giorgos and Myrto, as well as key former Piraeus executives. These centered on the sale to Piraeus in April 2006 of three different properties, via three different private businessmen. According to property records, each of the businessmen bought a property for a knock-down price from the family companies and then sold them on to Piraeus for more than double that price. On paper, they generated a 160 percent total cash profit for the men, nearly 6 million euros, within the space of three weeks.

Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον, εκτενές και καλογραμμένο κείμενο που εγείρει σημαντικά θέματα και αξίζει να το διαβάσεις. Αποκαλύπτει παθογένειες του Ελληνικού «ελαμωρετώρα» τραπεζικού συστήματος που προφανώς δεν περιορίζονται στην Τράπεζα Πειραιώς. Το αν οι συγκεκριμένες συναλλαγές είναι αξιόποινες ή αν απλά αποκαλύπτουν το κενό στη νομοθεσία (και την προστασία των μετόχων της τράπεζας) είναι επίσης συζητήσιμο -το θέμα που με απασχολεί, όμως, δεν είναι αυτό καθαυτό. Το θέμα μου είναι άλλο. Σκέψου το εξής:
Πιθανότατα δεν έχεις διαβάσει τίποτα γι’ αυτή την ιστορία. Τη μαθαίνεις για πρώτη φορά τώρα, διαβάζοντας ένα εγγλέζικο κείμενο ενός ξένου δημοσιογραφικού οργανισμού. Ψάχνοντας στα ελληνικά Ίντερνετς θα βρεις κάποιες αναφορές παρεμφερείς από λίγους μήνες πριν, αλλά χαμηλότατης ποιότητας, μόνο σε «ειδησεογραφικά» σκουπιδομπλοκζ -και όχι σε όλα από δαύτα. Στα εγχώρια mainstream media, τις εφημερίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια και τα ειδησεογραφικά sites, τίποτα. Μούγκα. Τσιμουδιά. Κιχ.

Αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένας ειδησεογραφικός οργανισμός που να κάνει τη δουλειά που κάνει το Reuters, ή τη δουλειά που κάνει ο Guardian στην Αγγλία, η Washington Post και οι New York Times στην Αμερική, το Der Spiegel στη Γερμανία. Δεν έχουμε κανένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης που να έχει ως σκοπό του την αποκάλυψη της αλήθειας και ως μέρος του συστήματος αξιών του τη δημοσιογραφική ακεραιότητα και την ενημέρωση του πολίτη. Όπως το τραπεζικό μας σύστημα λειτουργεί με μυστικές συμφωνίες και εικονικές συναλλαγές, έτσι και τα media λειτουργούν με κρυφά κίνητρα και υποταγή στους διαφημιζόμενους.
Αλλά δε γίνεται δημοκρατία έτσι.