Άρθρο του Tim Worstall στο περιοδικό Forbes 28.1.2012

 Άρθρο του Tim Worstall στο περιοδικό Forbes 28.1.2012

Οι διαπραγματεύσεις για το ελληνικό χρέος μπαίνουν πραγματικά σε μια πολύ ενδιαφέρουσα φάση. Ενδιαφέρουσα επειδή, αν δεν ανησυχείτε για το τι μπορεί να συμβεί, τότε δεν έχετε δώσει τη δέουσα προσοχή.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, η Ελλάδα πρέπει να μειώσει το βάρος του χρέους της. Προβλέπεται λοιπόν ένα κούρεμα για μερικούς από τους κατόχους ομολόγων. Οι πληροφορίες για δημόσια κατανάλωση λένε ότι την απώλεια θα πρέπει να αναλάβουν μόνο οι ιδιώτες κάτοχοι. Στο παρασκήνιο η άποψη είναι ότι αυτό δεν αρκεί, μερικοί δημόσιοι φορείς θα πρέπει επίσης να αποδεχτούν απώλειες, διαφορετικά το ελληνικό συνολικό χρέος δεν θα πέσει αρκετά ώστε να είναι βιώσιμο.

Ωστόσο, υπάρχουν δύο νέα σημεία που κάνουν την όλη διευθέτηση πολύ πιο δύσκολη -συναρπαστική αν προτιμάτε. Η πρώτη είναι η εξαιρετικά εντυπωσιακή απαίτηση προς την Ελλάδα όπως γράφουν οι Financial Times:

“Απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους. Η Ελλάδα πρέπει να

δεσμευθεί νομικά στο να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στη μελλοντική εξυπηρέτηση του χρέους. Η δέσμευση αυτή πρέπει να είναι νομικά κατοχυρωμένη από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τα κρατικά έσοδα πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο για την εξυπηρέτηση του χρέους, και μόνο τυχόν εναπομείναντα έσοδα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση των πρωτογενών δαπανών. Αυτό θα καθησυχάσει τους δημόσιους και ιδιωτικούς πιστωτές ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα τιμήσει τις δεσμεύσεις της μετά το PSI και θα επηρεάσει θετικά την πρόσβαση στην αγορά.
Ο de facto αποκλεισμός της δυνατότητας μιας στάσης πληρωμών θα εξαλείψει την απειλή μιας μη αποπληρωμής δόσεων του GRC II. Σε περίπτωση που δεν αποπληρωθεί μια μελλοντική δόση, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να απειλήσει τους δανειστές της με στάση πληρωμών, αλλά θα πρέπει να δεχτεί περαιτέρω περικοπές των πρωτογενών δαπανών ως τη μόνη δυνατή συνέπεια της τυχόν μη αποπληρωμής.”

Αυτό είναι εντελώς πρωτάκουστο. Πρόκειται για πιο σκληρούς όρους από όσους επέβαλε ποτέ η Βρετανική Αυτοκρατορία, ακόμα και με την υποστήριξη κανονιοφόρων και του Βασιλικού Ναυτικού. Που να επέβαλε σε οποιονδήποτε, όχι μόνο στις όποιες διαμάχες της με την Ελλάδα.

Μια "με κάθε τρόπο" δέσμευση για την αποπληρωμή του χρέους είναι αρκετά συνηθισμένη, αλλά μια απόλυτη είναι απλά ανήκουστη. Αυτό που λέει στη κυριολεξία είναι ότι αν υπάρξει ένα ξέσπασμα πανούκλας στη χώρα (ή οποιαδήποτε άλλη καταστροφή μπορείτε να σκεφτείτε), τότε η Ελλάδα πρέπει πρώτα να εξοφλήσει τα χρέη και μετά να προσφέρει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους πολίτες της σε μια στιγμή εθνικής καταστροφής.

Πραγματικά δεν υπάρχει καμία περίπτωση ότι μια δημοκρατική κυβέρνηση πρόκειται να υπογράψει κάτι τέτοιο. Ή ότι ένας λαός θα επιτρέψει στην κυβέρνησή του να το πράξει -μόλις το πάρουν είδηση εννοείται. Κάτι τέτοιο θα κάνει την Ελλάδα υποδεέστερη δύναμη από ένα κρατίδιο της Γερμανίας, κατώτερη και από έναν νομό ή δημοτική αρχή των ΗΠΑ. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό εφόσον η Ελλάδα έχει κάποια εναλλακτική λύση, έτσι πιστεύω.

Και το θέμα είναι ότι η Ελλάδα έχει τώρα μια εναλλακτική λύση. Η Stephanie Flanders του BBC λέει ότι η Ελλάδα έχει σήμερα ένα πρωτογενές πλεόνασμα. Έχω εξηγήσει τι συνέπειες έχει αυτό (σε σχέση με την Ιταλία) πιο παλιά. Με δυο λόγια, αν έχετε πρωτογενές έλλειμμα τότε πρέπει να κάνετε λίγο πολύ αυτό που σας λένε. Ωστόσο, εάν έχετε πρωτογενές πλεόνασμα θα μπορούσατε (ναι, μια εκρηκτική, μια δύσκολη επιλογή, όμως είναι μια δυνατότητα) να πείτε σε όλους να πάνε στο καλό.

Στην πραγματικότητα, αν έχετε ένα πρωτογενές πλεόνασμα και ταυτόχρονα τεράστια χρέη (όπως η Ελλάδα), τότε είναι μάλλον προτιμότερο να πείτε στον καθένα να πάει μια βόλτα να δει αν έρχεστε.
Και εκεί βέβαια βρίσκεται ο κίνδυνος. Η Ελλάδα διαθέτει πλέον επιλογές, κάτι που μάλλον δεν είχε 6 και 8 μήνες πριν. Και αυτή τη στιγμή που η Ελλάδα έχει επιλογές, της ζητούν να υπογράψει κάτι εντελώς απαράδεκτο. Έτσι θα μπορούσε κάλλιστα να εξαναγκαστεί να κάνει την επιλογή που οι περισσότεροι δεν θα ήθελαν: μια πλήρη στάση πληρωμών.

Άλλωστε, για να παραφράσω τον Στάλιν, πόσες μεραρχίες διαθέτει η ΕΕ για να τους σταματήσει;
Πηγή: blog ΑΝΤΙΛΟΓΙΕΣ