Από τις αρχές Μαϊου, όταν δηλαδή αναπτύχθηκε δυναμικά το κίνημα των αγανακτισμένων, είχα εκφράσει σθεναρά την άποψη ότι το κίνημα πρέπει να αποκτήσει άμεσα χαρακτηριστικά πολιτικού φορέα (κόμματος), προκειμένου η αγανάκτηση να μετατραπεί σε δύναμη άσκησης πολιτικής και επιρροής πολιτικών αποφάσεων. Την άποψη μου αυτή, την υποστήριξα δημόσια, τόσο στη Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος, όσο και στο Patras Greek Revolution, για να δεχθώ την επίθεση διαφόρων (δήθεν) ακομμάτιστων "πρωτοστατών" του κινήματος. Τότε είχα πει ότι αφενός οι "ακομμάτιστοι" είναι εντόνως κομματικοποιημένοι και υποκινούμενοι από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, λειτουργούντες ως "βαλβίδα αποσυμπίεσης" της οργής του κόσμου, αφετέρου το κίνημα, εφόσον δεν καταφέρει να δώσει όραμα και ελπίδα στο λαό (μέσω της πολιτικής μετεξέλιξής του) , θα "ξεφουσκώσει" και θα χάσει τη δυναμική του. Επίσης είχα δηλώσει, σε όσους τότε έλεγαν "πάμε για την ανατροπή του συτήματος", ότι έχουμε μπροστά μας αγώνα μαραθώνιο και όχι "κατοστάρι".
 |
| Σταθερές δυνάμεις αντίστασης παραμένουν τα συνδικάτα! |
Σήμερα δυστυχώς οι θέσεις μου επιβεβαιώνονται με τον πιο οδυνηρό τρόπο, ενώ η κοινωνία, μετά από ένα τρίμηνο επαναστατικής νιρβάνας, παραμένει χωρίς όραμα και χωρίς ελπίδα.
Όσοι τα έδωσαν όλα στο "κατοστάρι" δεν έχουν πια άλλες "ανάσες", ενώ σταθερές δυνάμεις αντίστασης παραμένουν τα συνδικάτα, εκείνα τουλάχιστον που μπορούν ακόμα και αντιστέκονται και έχουν "ανάσες" να συνεχίσουν το μαραθώνιο! Το ελπιδοφόρο μήνυμα είναι ότι ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι οργανώνονται μαζικά μέσα στα συνδικάτα, με σκοπό να ενισχύσουν τους τελευταίους εναπομείνατες πυρήνες αντίστασης της Ελληνικής κοινωνίας.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ....KEEP WALKING!!!
Δημήτρης Καραγεωργόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου