"Το κράτος εχθρός"

Δημήτριος Πιστής, Πολιτικός μηχανικός
Είμαι ένας νέος 36 ετών, πολιτικός μηχανικός, και ανήκω σε μια γενιά που, ενώ της προσφέρθηκαν όλα, τελικά της στέρησαν τα πάντα.
Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας έβριζε συχνά πυκνά το κράτος, αλλά όλοι το κάνανε και θεωρούσα το κράτος σαν κάτι ξένο, διαφορετικό από την Ελλάδα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει τον λόγο. Παραδόξως, όλοι ήθελαν να μπούνε εκεί. Κάτι σαν άλλη Ελλάδα, σαν ένα λόμπι.
Μεγάλωσα, φοίτησα σε ένα υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικό ίδρυμα και μπήκα νωρίς στην βιοπάλη από τα 20. Στην εποχή μου
οι δουλειές και τα λεφτά ήταν άφθονα. Δεν με διάλεγαν αλλά εγώ διάλεγα που θα εργαστώ.
Έμαθα το κράτος από την καλή αλλά και ειδικότερα από την κακή πλευρά του. Αντιλήφθηκα ότι το κράτος δεν ήταν σύμμαχος με τον ιδιώτη ή πολίτη αλλά η πάλη ήταν συνεχής. Ο σκοπός όλων τα περισσότερα χτυπήματα.
"Νικητής" αυτός με τα περισσότερα. Δύο Ελλάδες. Το λόμπι του κράτους με τους ΔΣ και του κρατικοδίαιτους "φίλους" και από την άλλη οι υπόλοιποι. Οι ιδιώτες, οι πολίτες που προσπαθούν με οποιονδήποτε τρόπο να επιβιώσουν είτε εις βάρους του κράτους είτε αποφεύγοντας το.
Με την έλευση του 2006 έβλεπα την Ελληνική πραγματικότητα και δεν ήμουν αισιόδοξος. Έψαξα για εργασία στο εξωτερικό, αλλά ευτυχώς ερωτεύτηκα και έμεινα εδώ. Το 2007 είπα να σταθώ στα πόδια μου.
Δραστηριοποιήθηκα σε έναν τομέα που μόνο εύκολος δεν είναι στην Ελλάδα. Βιοτέχνης, κατασκευαστής βιομηχανικών προϊόντων Ελληνικής κατασκευής. Εκεί η αντιπαλότητα με το κράτος ήταν ομηρική. Η βοήθεια για εξωστρέφεια από πουθενά. Δεν ζητάω ελεημοσύνη. Όχι. Μία λογική βοήθεια ώστε να ανοίξουμε τα φτερά μας για τις αγορές εξωτερικού. Δεν συζητάω για τα φωτογραφικά προγράμματα που τρέχουν για τους γνωστούς "φίλους". Τίποτα, μόνο χτυπήματα με φόρους, εισφορές, λαδώματα κ.α.
Με τις νέες αναγγελίες, ήρθε η ταφόπλακα μας. Αρχίζω από σήμερα την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό. Άλλο ένα μυαλό (δεν περιαυτολογώ) θα χαθεί από το δυναμικό της Ελλάδας.
Δυστυχώς όλοι όσοι είναι επιστήμονες και έχουν αντιληφθεί την κατάσταση θα φύγουν. Με ποιους θα πάει μπροστά η Ελλάδα; Κάποτε έγινε η μικρασιατική καταστροφή για να έρθουν διανοούμενοι και έμποροι και μυαλά από τα παράλια ώστε να επανδρωθεί αυτό το ελληνικό κράτος που έπρεπε να κυβερνά τα Βαλκάνια. Τώρα τι;
Αυτή την Ελλάδα ονειρεύεται η κυβέρνηση; Δεν καταλαβαίνω! Είναι σχέδιο εξολόθρευσης; Δεν καταλαβαίνω! Είναι διέξοδος; Σίγουρα όχι! Αυτά λέει η συνειδητοποιημένη γενιά μου σε όλη τη επικράτεια. Τους ακούει κανείς;
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είμαι υπέρ της δραχμής, της συντήρησης του προηγούμενου μοντέλου, των ΔΕΚΟ, των συντεχνιών, των "αγανακτισμένων" του Συντάγματος, του κράτους ομπρέλα για όλα. Όχι είμαι υπέρ του πολίτη και του κράτους δίπλα στον πολίτη.
Είμαι όμως αγανακτισμένος γιατί δεν βλέπω να θέλει κανείς να το πραγματώσει.