Δ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ:"Οι λόγοι που τερμάτισα την απεργία πείνας στο Καζίνο Ρίο"

"Λύγισα από τις τακτικές επισκέψεις
 της Άρτεμις και του Θοδωρή -
των δύο ανήλικων παιδιών μου"

Μετά από έξι (6) ημέρες απεργίας πείνας, διαμαρτυρόμενος για τις απολύσεις 24 συναδέλφων που πραγματοποίησε η εργοδοσία του Καζίνο Ρίο, αποφάσισα να τερματίσω την απεργία πείνας που ξεκίνησα το περασμένο Σάββατο.

Μην ανησυχείτε, δεν κάμφθηκα από τα υπογλυκαιμικά σοκ ή την υπόταση, που μου προκαλούσαν αδυναμία και ζαλάδα. Δεν υπέστειλα τη σημαία του αγώνα, εμπρός στην αδυναμία του σώματος. Ο οργανισμός μου αντέχει και κρατά γερά.

Αυτό που άρχισε να με λυγάει ήταν οι τακτικές επισκέψεις των δικών μου ανθρώπων, των γονιών μου, της συζύγου, μα πάνω απ’ όλα της Άρτεμις και του Θοδωρή – των δύο ανήλικων παιδιών μου. Βλέπεις δεν θα μπορούσα να κρύψω από τα παιδιά μου ότι ξεκινούσα απεργία πείνας. Αυτά έπρεπε να γνωρίζουν όλη την αλήθεια για τον πατέρα τους!!!

Από την άλλη, οι φίλοι, οι γνωστοί, οι συνάδελφοι, οι 24 απολυμένοι, που βρίσκονταν με βάρδιες στο πλευρό μου, όλοι μονολογούσαν τα ίδια λόγια. «Εμείς σε θέλουμε όρθιο και δυνατό κι όχι ανήμπορο και ασθενή». Και είχαν δίκιο.

Μα πως φαντάστηκα ότι η ανάλγητη και σκληρή εργοδοσία, αυτή που πέταξε 24 οικογένειες στο δρόμο, θα υποχωρούσε εμπρός στο θέαμα ενός συνδικαλιστή, πεινασμένου και ξαπλωμένου στο κρύο πάτωμα της εισόδου; Πως μπορεί να έκανα ένα τέτοιο λάθος;

Κι όμως, δεν έκανα λάθος. Η εικόνα «έγραψε» τη δική της ιστορία. Κάθε ημέρα παρουσίας μου εκεί ήταν τόσο ενοχλητική για τους διοικούντες, χωρίς εγώ ο ίδιος να χρειαστεί να πω ούτε μια κουβέντα. Χωρίς να χρειαστεί καν να φωνάξω ούτε ένα σύνθημα. Αυτή η εικόνα ήταν το μεγάλο «σπάσιμο» της επικοινωνιακής «βιτρίνας» της εργοδοσίας, της κάθε εργοδοσίας. Όσα χρήματα κι αν δαπανούν ορισμένοι σε διαφημιστές και επικοινωνιολόγους, όσα κι αν «χώνουν» σε μερίδα Μ.Μ.Ε, για να κατασυκοφαντούνται απεργοί και σωματεία, δεν είναι αρκετά!!!

Τελικά αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν το έσχατο μέσο…υπέβαλλαν μηνύσεις σε μένα τον ίδιο και τους απεργούς, ποινικοποιώντας τη συνδικαλιστική μας δράση. «Υποκινητής Συνθημάτων» και «Παράνομη Κατάληψη Χώρου» είπαν και κατέθεσαν πανικόβλητοι τη μήνυση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. «Να τον Συλλάβετε στα πλαίσια του αυτοφώρου» ήταν το πρόσταγμά τους και αμέσως κινητοποιήθηκαν οι «δυνάμεις»…ΧΟΥΝΤΑ κανονική!!!

Ευτυχώς γι’ αυτούς, μας πρόλαβε ο «αστάθμητος» παράγοντας υγεία. Οι συνάδελφοί μου, αντιλαμβανόμενοι ότι καταρρέω από την πείνα και την ένταση των στιγμών, ειδοποίησαν ασθενοφόρο και διακομίστηκα στο Νοσοκομείο. Διαφορετικά ούτε εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ποια θα ήταν η αντίδραση των συνεργατών, των φίλων, των συναδέλφων, των συγγενών και όσων άλλων ήταν συγκεντρωμένοι το βράδυ της Πέμπτης στο Καζίνο, αν επιχειρούσαν να με συλλάβουν σ’ αυτή την κατάσταση.

Τώρα, τις μηνύσεις, τη συκοφαντία και τη λάσπη, διαδέχονται οι απειλές και η τρομοκρατία κάποιων «αγνώστων». «Να προσέχεις τα παιδάκια σου και τη γυναικούλα σου», «Να σαι καλό παιδί και φρόνιμο», «Πολλά ταξίδια κάνεις στην Αθήνα και οι δρόμοι είναι χάλια», μου λέει ο άγνωστος στο τηλέφωνο τις πρώτες πρωινές ώρες και νομίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι ικανό να με φιμώσει. Πόσο λάθος κάνουν; Θα έπρεπε να πληροφορηθούν πρώτα με ποιον έχουν να κάνουν. «Αγύριστο κεφάλι» και «Ξεροκέφαλο» με λένε οι δικοί μου και έχουν απόλυτο δίκιο. Εμένα δεν με λυγάνε ούτε οι απειλές, ούτε οι προσφορές σε χρήμα.

Ξεχνάνε κάποιοι ότι πριν από μερικά χρόνια μου πρόσφεραν 300.000€ για να με «κατεβάσουν» Βουλευτή, κι ως αντάλλαγμα ζητούσαν τη «σιωπή» και τη «συνεργασία» μου;

Ξεχνάνε ότι δίχως δεύτερη σκέψη εξέδωσα ανακοίνωση όπου κατήγγειλα την απόπειρα δωροδοκίας;

Μήπως νομίζουν ότι εγώ είμαι ίδιος με κάποιους άλλους; Μήπως νομίζουν ότι εγώ πουλάω τους εργαζόμενους σαν τα «κουπόνια»;

Εξάλλου αγαπητοί μου «φίλοι» δεν είναι η πρώτη φορά που δέχομαι απειλές και εκβιασμούς. Πόσες φορές εγώ και η σύζυγος μου βρήκαμε σπασμένα τ’ τζάμια των αυτοκινήτων μας; Πόσες φορές κάποιοι «άγνωστοι» μας έστελναν μηνύματα αφήνοντας τις τάπες της βενζίνης ανοιχτές; Πως είναι δυνατόν, κάθε φορά που «έκλεβαν» τ’ αυτοκίνητα μας, να λείπουν μόνο έγγραφα συνδικαλιστικού περιεχομένου, ενώ τα μετρητά, το ραδιοκασετόφωνο και άλλα πράγματα αξίας να παραμένουν άθικτα μετά από κάθε «κλοπή»;

Να μην ταλαιπωρούνται άδικα οι «άγνωστοι». Ότι έχω για να με προστατεύει είναι καλά φυλαγμένο. Δεν θα το βρούνε ποτέ. Αυτή είναι η εγγύηση για «τα παιδάκια μου και τη γυναικούλα μου»!!!

Συνεχίζω ακάθεκτος τον αγώνα μου για την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Εκεί είμαι ταγμένος και έτσι θα τερματίσω. Όση λάσπη κι αν πέσει, όση συκοφαντία, όσες και αν είναι οι απειλές. Mόνο μια σφαίρα απομένει για να με σταματήσει.

Αρκεί όμως κάτι τέτοιο για να σταματήσει και το νερό που θα σπάσει το φράγμα μετά απ’ αυτό;;;
http://karageorgopoulos.wordpress.com/